Alıştığımız bir şeydi yaşamak...

Cahit Sıtkı Tarancı'nın şiirlerinde en çok şahit olduğumuz şey, onun hayata dair en küçük şeylerden dahi büyük mutluluklar çıkardığıdır. Fakat o, bütün bu küçük mutluluklara çoktan razı bir şekilde yaşayıp gitmekten hiç bir şekilde şikayetçi değilken, ölümün bir gün kendisini onlardan koparacağının farkındalığını da bir türlü içinden atamamıştır. Ve bu duygu, onun hemen hemen bütün şiirlerine sinmiş ve dizelerinde açığa vurduğu yaşamak sevincinin üzerini hep bir ölümle gelecek bir sisli hüzün perdesi ile örtüp durmuştur. Tıpkı, bu "Ölümden sonra" şiirinde olduğu gibi...