Efkârımın sebebi çatılmış kaşlarında;
Senden kalan ne varsa gecelere anlattım…
Bırakıp hayalini kaldırım taşlarında;
Resmine baka baka kulağını çınlattım…
Veda vakti dilimde söylenmemiş tek hece;
Sanki umut var diyor gözündeki bilmece;
Sayende alev alev aydınlandı son gece;
Bu şehri yaka yaka kulağını çınlattım…
Kanatlan yüreğimden yalvarırım uç artık;
Seni sevmek günahım özlemekse suç artık;
Hasret çekmek eziyet buluşmamız güç artık;
Gözlerden aka aka kulağını çınlattım…
Hiç gördün mü güzelim hani sensiz gülerken;
Bilmem neye şükrettin ben hep seni dilerken;
Adını yüreğimden usul usul silerken;
Keyfimden içiyorum ne gam kaldı ne tasa;
Şenlenir bir büyükle oturduğum şu masa;
Unuttum sanma seni tövbe de aman haşa;
Canımdan bıka bıka kulağını çınlattım…
Ali ALTINLI – 24 Eylül 2011
http://www.edebiyatdefteri.com/siir/516677/kulagini-cinlattim--.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder