Aşkın hakikati, itiraf edilemeyecek kadar içseldir, uhrevidir. Aşk, bir ikindi vakti yalnız başınıza yürüdüğünüz patikada, kendini hayattan koparan mevsime takatsiz bir çığlık dahi atamadan teslim olan bir yaprağın düşüşünün kendi ruhunuzu nasıl kanattığını görüp de buna mani olamamaktır. Aşk, hayatın her anını onunla birlikteymişçesine bir yaşayış, aldığınız her nefese dahi el koyup, yerine kendisi geçen derin bir özleyiş, zamandan ve benlikten koparak, bir daha geri dönmemecesine onda ebedi bir kayboluştur.
(D. Cündioğlu'nun bir konuşmasından sonra içime dökülenler...)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder