Çocukluk işte böyle bir şey...

Bir varmış, bir yokmuş...

Senin ruhun yok...

"Senin ruhun yok. Ruh sensin ve bir bedenin var."

                                                                                        Clive Staples Lewis                                                                      

"Benim bir de ruhum var" anlamına gelecek bir cümle, farkında olmadan zihinlerimizde vahim bir algı çarpıklığı yaratabiliyor. Bir bedenimiz ve bir ruhumuz var diyorsak, o halde biz kimiz? Öyleyse, farkı fark etmek gerekiyor, öyle değil mi?...

Susmak...

Sahip olma, ait ol!..

"İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, 
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. 
Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları… 
Mesela kuzey yıldızı?, senin yıldızın olacak. 
“O benim.” diyeceksin. 
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin… 
Mesela gökkuşağı senin olacak. 
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın..." 

Diyor ya Can Yücel, "Sahiplenmeyeceksin" adlı şiirinde...

En az, diğer milyonlarca benzeri kadar güzel olan dünyamıza ait bu görüntü Can Yücel'in haklılığına bir kanıt değil mi?

İnsan ruhuna derin bir huzur ve "tefekkür" duygusu veren bu manzara, maddi bir "kazanç" ile elde edeilebilecek bir eser olabilir mi?

Oysa, kendisini sana göstermek için senden para talep etmiyor, ya da kendisini en çok parası olana sunmuyor, kimsenin tekeline de girmiyor. Cömert, açık ve olabildiğince sade ama bir o kadar da güzel. Fakat daha da güzeli; "bu benim için" dediğinde onu ruhunun mülkiyetine geçirebiliyor ve dilediğince sevebiliyor, sahiplenebiliyorsun, hiç itiraz etmiyor!.. Ayrıca, bu güzellikler parayla satılmıyor, sadece sahiplenilmeyi bekliyor...

Sözün kısası; işin sırrı şu ki, şairin de işaret ettiği üzere: "Sahip olmaktansa, ait ol!.." Daha iyi yaşarsın. Hem de kaybetmek korkusundan azade bir şekilde...

WONDERFUL LIFE

Wonderful Song :))